Przychodzi taki moment w życiu, że chcesz się usamodzielnić. Jednak nie u każdego taki etap nadchodzi . Mamy czasem do czynienia z osobami które bardzo boją się wziąć odpowiedzialność za siebie. Niedojrzałość, bycie na etapie dużego dziecka jest często przypisywane męskiej części populacji. Jednak płeć tutaj nie ma znaczenia. Ponieważ kobieta oczekująca od mężczyzny opiekuńczości ojcowskiej również w tym miejscu się znajduje. Drugą nadkorekcją samodzielności jest Zosia Samosia . Ja wszystko sama.
Obie te wersje nadkorekcji są mocno raniące. Owszem czytamy czasem o wielkich mistrzach i wiemy,że istnieją tacy którzy są samowystarczalni. Żyją w samotniach górskich. Jednak oni są zupełnie w innym miejscu. Nie tylko ziemskim, ale również rozwojowym. Samowystarczalność to nie jest jak się niektórym wydaje samodzielne utrzymywanie się i radzenie sobie w życiu. Bardzo często biorąc sobie zbyt wiele na głowę taka osoba czuje się przeciążona. I bardzo samotna wśród ludzi. Korzystasz z usług innych kupując jedzenie, pobierając prąd piorąc i kupując ubrania. Będąc samowystarczalnym musiałbyś zaniechać tych czynności. Często inni uczestniczą i pomagają nam w spełnieniu naszych marzeń, osiąganiu celów. Na tym polega życie na współpracy i wspieraniu siebie wzajemnie. Samodzielność to również przyjmowanie i dawanie. Nie utracisz swojej niezależności pozwalając innym aby Ci pomogli . Nie musisz ciągnąć sam tego wózka pod górę. Często lęk, że inni będą nam mówić co mamy robić, odbiorą nam naszą wolność. Albo zaczną czegoś oczekiwać sprawia, że tej pomocy nie chcemy przyjąć. Istnieje taka piękna wartość jak bezwarunkowość. Ona działa w dwie strony . Pomagając innym nie oczekuj od nich, że mają wykorzystać tą pomoc tak jakbyś Ty to zrobił. Oni mają wolną wolę. Pomagając nie przywiązuj się do efektu tej pomocy . Wtedy będziesz pomagał bez ranienia siebie rozczarowaniem.
